Nie ma zbyt wiele czasu, by być szczęśliwym. Dni przemijają szybko. Życie jest krótkie. W księdze naszej przyszłości wpisujemy marzenia, a jakaś niewidzialna ręka nam je przekreśla. Nie mamy wtedy żadnego wyboru. Jeżeli nie jesteśmy szczęśliwi dziś, jak potrafimy być nimi jutro?

Wykorzystaj ten dzień dzisiejszy. Obiema rękoma obejmij go. Przyjmij ochoczo, co niesie ze sobą: światło, powietrze i życie, jego uśmiech, płacz i cały cud tego dnia. Wyjdź mu naprzeciw.

Phil Bosmans

O MNIE I MOIM BLOGU


Witam na moim blogu. Mam na imię Asia. W 2010 roku zdiagnozowano u mnie rzadką chorobę – nerwiakowłókniakowatość typu 2 (neurofibromatosis type II, NF2). Miałam wtedy 29 lat. Trudno wyrazić słowami co wówczas czułam – ogromny żal, ból, bezsilność… Choroba pokrzyżowała moje plany życiowe, odebrała możliwość uczestniczenia w sytuacjach, które dawały mi radość. Musiałam dokonać wyboru – poddać się lub wyjść jej naprzeciw. Wybrałam drugą możliwość. Postanowiłam też bez względu na wszystko cieszyć się tym, co mam, korzystać z każdego dnia, który jest mi dany. Zrozumiałam, że życie to wspaniały dar i nie mogę go zmarnować.

Prowadząc blog chciałabym podzielić się z Wami swoimi myślami, emocjami i spostrzeżeniami, pokazać, jak odbieram teraz życie. Traktuję go również jako szansę nawiązania kontaktu z innymi osobami, mającymi podobne problemy oraz pewną drogę poszukiwania nowych możliwości leczenia. Jeśli przy okazji uda mi się tchnąć w kogoś chociaż odrobinę wiary, nadziei i entuzjazmu, to będę bardzo szczęśliwa.


________________________________________________________


ABOUT ME AND MY BLOG

Welcome to my blog. My name is Asia. In 2010 a rare disease was diagnosed in me –neurofibromatosis type II, NF2. I was 29 years of age. It is difficult to tell what I felt then – immense sorrow, pain, helplessness … The disease disrupted my life plans, deprived me of chances to participate in situations that used to make me happy. I had to make my choice – surrender or take the challenge. I took the second option. I also decided that whatever happens, I would be happy with what I have, enjoy each day given to me. I understood that life is a magnificent gift and I must not waste it.

Keeping this blog I would like to share my thoughts, emotions and observations with you, show how I perceive life now. I also treat this blog as a chance to make contact with other people with similar problems and a way to search for new treatment possibilities. Should I manage to give at least a little belief, hope and enthusiasm in someone on this occasion, I will be really happy.